De geschiedenis van Mapungubwe Nationaal Park in Zuid-Afrika
Mapungubwe Nationaal Park in Zuid-Afrika. De oude stad Mapungubwe (wat ‘heuvel van de jakhals’ betekent) is een archeologische vindplaats uit de ijzertijd in de provincie Limpopo op de grens tussen Zuid-Afrika, Zimbabwe en Botswana, 75 km van Messina. Het ligt dicht bij het punt waar de rivieren Limpopo en Shashe samenkomen. Duizend jaar geleden lijkt Mapungubwe het centrum te zijn geweest van het grootste bekende koninkrijk op het Afrikaanse subcontinent. De beschaving bloeide als een geavanceerd handelscentrum van rond 1200 tot 1300 na Christus, en handelde in goud en ivoor met China, India en Egypte.
Mapungubwe Nationaal Park in Zuid-Afrika ondekt in 1932
De site werd ‘ontdekt’ op 31 december 1932, toen een lokale informant, Mowena, E.S.J. van Graan (boer en goudzoeker), zijn zoon en drie anderen, naar de boerderij van Greefswald op de Mapungubwe-heuvel. Op de heuvel zagen ze stenen muren en bij nadere inspectie vonden ze gouden en ijzeren voorwerpen, aardewerk en glaskralen.
De zoon van Van Graan zag de academische waarde van de site in en nam contact op met het hoofd van de afdeling geschiedenis van de Universiteit van Pretoria, prof.dr. Leo Fouché. Als gevolg van zijn tussenkomst heeft de universiteit onderhandeld met de eigenaar van het pand, E.E. Collins.
Universiteit van Pretoria en Mapungubwe
In een juridische overeenkomst nam de universiteit het goud en andere artefacten in eigendom en verzekerde ze een optie en contract voor opgravingsrechten. De universiteit heeft ook met succes verzocht om uitstel van prospectie, mijnbouw en aanverwante activiteiten op Greefswald. In juni 1933 werd Greefswald gekocht door de regering en werden opgravingsrechten verleend aan de Universiteit van Pretoria. De universiteit stelde een Archeologische Commissie in, die van 1933 tot 1947 toezicht hield op onderzoek en opgravingen (lees meer over de opgravingen).
De vondst kreeg aanvankelijk veel publiciteit in de media, maar al snel werden de archeologische opgravingen en ontdekkingen van de universiteit redelijk geheim gehouden en pas na 1994 openbaar gemaakt. Mogelijk omdat de vondst het bewijs leverde van een beschaving die jaren vóór de Europese bezetting bestond en floreerde.
Mapungubwe hill in Zuid-Afrika
De Mapungubwe-heuvel is 300 meter lang, breed aan het ene uiteinde en taps toelopend aan het andere. Het is alleen toegankelijk via twee zeer steile en smalle paden die zich een weg banen naar de top, en toch werd 2000 ton grond kunstmatig naar de top getransporteerd door een prehistorisch volk met onbekende identiteit.
Archeologisch onderzoek bracht de overblijfselen aan het licht van talrijke woningen, die gedurende vele generaties op de ruïnes van voorgangers waren gebouwd, resulterend in een reeks bewoningsfasen. Radiokoolstofdateringen laten zien dat de eerste gebouwen aan het begin van de 11e eeuw na Christus onder de heuvel werden gebouwd.
Zustersite van Bambadyanalo
Maar grenzend aan Mapungubwe ligt de zustersite van Bambadyanalo, die zelfs eerder werd gesticht. Het lijkt erop dat het centrum van de staat rond 1045 na Christus van Bambandyanalo naar de Mapungubwe-heuvel verschoof, toen de stad hoogstwaarschijnlijk overbevolkt raakte.
Het was ook rond deze tijd dat heuvels en bergen werden geassocieerd met royalty’s en de adellijke klassen begonnen hun structuur op hoge grond te bouwen. Dit is een belangrijke observatie omdat het bewijs leverde van de uitgebreide rijkdom en sociale differentiatie van de mensen van Mapungubwe, met andere woorden, deze oude beschaving was gebaseerd op klassen.
De goudvondsten zijn ook het bewijs van het vroege goudsmelten. Een grote hoeveelheid artefacten van de koninklijke familie werd ontdekt in Mapungubwe.
De bekendste van deze objecten is de gouden neushoorn. Al met al bedroeg de hoeveelheid goud uit deze begrafenis 7 503 ounces. In de jaren 1400 lijkt het erop dat alle burgers van het koninkrijk vertrokken en paleizen en nederzettingen achterlieten.
De mensen van Mapungubwe
We weten niet precies waarom de mensen van Mapungubwe zijn verhuisd, maar de ruïnes geven ons een goed beeld van hoe deze mensen leefden en hoe hun samenleving en politieke structuren door de jaren heen groeiden. Geleerden zijn van mening dat het klimaat in het gebied is veranderd, waardoor het veel moeilijker werd om gewassen te verbouwen en dieren te voeren, waardoor de beschaving mogelijk is verhuisd.
De boerderij Greefswald bleef vanaf de jaren dertig eigendom van de staat. Het beheer van de boerderij werd in 1992 overgenomen door het provinciale ministerie van Natuurbehoud en in 1999 werd het beheer overgedragen aan SANParks. Mapungubwe werd in juli 2003 door de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) uitgeroepen tot werelderfgoed.
Wil je Mapungubwe Nationaal Park in Zuid-Afrika met eigen ogen zien?
Wij bieden diverse reizen aan in Zuid-Afrika waar je de mogelijkheid hebt om het met eigen ogen te aanschouwen. Je kunt ook een keuzen maken uit one Magische Safari reizen als je dat wilt. Een voorbeeld van deze reis vindt je hier.
